In zijn raadscolumn voor ‘De Noordwijker’ spreekt fractievoorzitter Louis Koppel zijn zorg uit over de manier waarop politieke besluitvorming in Noordwijk tot stand komt. ‘Afraffelpolitiek’ noemt Koppel het onomwonden. 

Want naast grote zorg over het gevaar van ondermijning van de lokale democratie door, in elk geval de schijn van, ongewenste invloed op het bestuur – ten faveure van particuliere financiële belangen en ten koste van het algemeen belang – leeft ook de zorg over het 'normale' politieke proces. Dat draagt in de huidige vorm niet bij aan verbetering van democratische besluitvorming. 

'Afraffelpolitiek'

“Elk jaar kiest Nederland het ‘Woord van het Jaar.’ Een mooi initiatief. Want elke vorm van aandacht voor taal kan bijdragen aan zorgvuldiger taalgebruik. Aan mogelijk creatievere en betere verbale omgangsvormen. In tijden van zoveel verbaal geweld op, vooral sociale, mediaplatforms geen overbodige luxe. En misschien draagt beter taalgebruik op den duur ook bij aan zorgvuldiger handelen.

Daarom stel ik voor om de ‘Woord van het Jaar’- verkiezing ook in Noordwijk te introduceren.

Ik open graag het bal met een voor het huidige Noordwijkse politieke proces toepasselijk woord: ‘Afraffelpolitiek’.

Want wat was idee? Alle Noordwijkers zouden meer betrokken worden bij gemeentelijke politiek en beleid. Tijdens ‘Ronde Tafelgesprekken’ zouden ze nadrukkelijker hun stem kunnen laten horen.

‘Zouden’, want  in de praktijk blijkt het mooie plan zoals het nu wordt uitgevoerd een nauwelijks tot meer betrokkenheid van de burger leidend vergadergedrocht. In de huidige vorm werkt het eerder averechts. De onderwerpenagenda’s van de ‘Ronde Tafelgesprekken’ en de gemeenteraad worden zo vol gepropt dat vergaderingen vaak tot na middernacht uitlopen en er nauwelijks ruimte blijkt te zijn voor echte dialoog. Dat inmiddels tien (!) gemeenteraadsfracties allemaal hun plasje over élk onderwerp willen uitstorten werkt zeker niet mee aan een systeem van efficiënter betrekken van de burger.

Echte dialoog tijdens de ‘Ronde Tafelgesprekken’ blijft uit, ‘meepraten’ beperkt zich tot louter kort iets mogen zeggen of één vraag stellen. Alle overige vragen moeten maar schriftelijk worden gesteld. En omdat de debatagenda van de gemeenteraad ook al lekker vol is wordt de druk om onderwerpen als hamerstuk door de gemeenteraad te laten passeren groot. 

Daar ga je dus met al je goede voornemens om burgers meer te betrekken en tot zorgvuldiger besluitvorming te komen. Want als meepraten zich beperkt tot slechts kort iets mogen zeggen en het merendeel der vragen schriftelijk wordt afgehandeld verschralen politieke dialoog en burgerparticipatie juist. En verdwijnen ruimte en tijd om in een echt debat standpunten uit te wisselen en elkaar proberen te overtuigen. Terwijl dialoog en debat juist tot de kernvoorwaarden voor echte democratische politiek behoren.

Als we zo doorgaan worden betrokkenheid en democratische besluitvorming op den duur vermalen in een onzalig systeem van ‘afraffelpolitiek’. En wie heeft daar nu belang bij?”